Zdarzają się jednak szczególne wypadki kiedy nieletni pomimo nieosiągnięcia wieku 17 lat może odpowiadać na takich samych zasadach jak dorośli. Mianowicie, jeżeli nieletni, ma ukończone 15 lat i dopuści się jednego z wymienionych niżej przestępstw, może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, jeżeli okoliczności Separacja. W naszej Kancelarii wiemy jak delikatną materią są sprawy rodzinne, dlatego powierzając nam prowadzenie swojej sprawy możecie liczyć na wsparcie, zrozumienie i opiekę od pierwszego spotkania do ostatecznego zakończenia postępowania. Prowadzimy postępowanie kompleksowo, od początku do końca tak, że w tych trudnych Odpowie jak dorosły. Szymon Hołownia odpowiada premierowi. "Wspaniałe opowieści z mchu i paproci" Wiemy, kiedy ogłosi skład swojego rządu. Tragedia w Alpach. Nie żyje prezes Grupy Dla dziecka, które odpowiada jak dorosły (z pewnymi odstępstwami), tj. popełniło przestępstwo (a także przestępstwo skarbowe, wykroczenie lub wykroczenie skarbowe) po ukończeniu 17 lat lub też popełniło określone w kodeksie karnym, ciężkie przestępstwo po ukończeniu lat 15 (lub wyjątkowo – lat 14) i zachodzą przesłanki do Poza tym, kiedy nieletni odpowiada jak dorosły? Zaznaczyć trzeba, że za pewne kategorie przestępstw nieletni, po ukończeniu piętnastego roku życia, również może odpowiadać jak dorosły. Należą do nich takie czyny, jak: zamach na życie prezydenta, zabójstwo, jednak z wyjątkiem popełnionego w afekcie, Kiedy nieletni odpowiada jak dorosły? Wszystko na temat odpowiedzialności karnej nieletniego. Finanse. Zakupy online - zasady bezpiecznego dokonywania transakcji. . Zgodnie z podstawową zasadą polskiego prawa karnego, odpowiedzialność karną za przestępstwa określone w kodeksie karnym ponosi ten, kto dopuszcza się czynu zabronionego po ukończeniu 17 roku życia. Zasada ta została wyrażona w art. 10 § 1 Przepis ten należy odczytywać jednocześnie z art. 1 który stanowi że odpowiedzialności karnej podlega ten komu można przypisać winę w czasie czynu. Ustawodawca przyjął bowiem, że warunkiem przypisania sprawcy winy w czasie czynu jest osiągniecie przez niego odpowiedniego stopnia dojrzałości psychofizycznej, która sprowadza się do możliwości rozpoznania społecznego znaczenia własnego zachowania. Tak więc, po ukończeniu 17 roku życia osoba tak traktowana jest na gruncie prawa karnego jako osoba dojrzała (dorosła), natomiast do tego czasu, osoba jest traktowana jako nieletnia. Zasadą jest, że nieletni nie ponosi odpowiedzialności karnej w myśl przepisów kodeksu karnego. Nie oznacza to jednak, że nie ponosi on żadnej odpowiedzialności. W pierwszej kolejności w stosunku do nieletnich zastosowanie znajdują przepisy ustawy o postepowaniu w sprawach nieletnich. Wyjątkiem od powyższej zasady jest paragraf 2 art. 10 w którym zapisano że nieletni pod pewnymi warunkami ponosi odpowiedzialność na tych samych zasadach co osoba dorosła. Warunki te są następujące: w chwili popełnienia czynu zabronionego nieletni musi mieć ukończony 15 rok życia, zarzucany nieletniemu czyn musi znajdować się w katalogu przestępstw wyliczonych w art. 10 § 2 okoliczności sprawy, stopnień rozwoju sprawcy oraz jego właściwości i warunki osobiste przemawiają za tym, aby nieletni ponosił odpowiedzialność karną na zasadach jak dorosły, jeżeli stosowane dotychczas środki wychowawcze i poprawcze okazały nieskuteczne (przesłanka ta ma charakter szczególny i uzupełniający – uprzednie stosowanie powyższych środków nie jest warunkiem koniecznym do przypisania odpowiedzialności karnej wg Do katalogu przestępstw o których mowa w podpunkcie b) nalezą: - art. 134 – zamach na życie Prezydenta RP, - art. 148 § 1-3 – zabójstwo, zabójstwo kwalifikowane, - art. 156 § 1 lub 3 – spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka, - art. 163 § 1 lub 3 – spowodowanie zdarzenia zagrażającego życiu, zdrowiu lub mieniu, - art. 166 – przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym, - art. 173 § 1 lub 3 – spowodowanie katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, - art. 197 § 3 lub 4 – kwalifikowane postacie zgwałcenia, - art. 223 § 2 – czynna napaść na funkcjonariusza publicznego ze skutkiem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, - art. 252 § 1 lub 2 – wzięcie zakładnika w celu wymuszenia określonego działania innych podmiotów, - art. 280 – kradzież z użyciem przemocy. Damian Opalski Postępowanie wobec dziecka Dziecko może stanąć przed sądem dla nieletnich w następujących sytuacjach: Gdy dziecko wykazuje objawy nieprzystosowania społecznego, czyli jest zdemoralizowane. W takim wypadku prawo nie określa dolnej granicy wiekowej, w której dziecko może zostać uznane za zdemoralizowane, co sprawia, że dzieci poniżej 13 roku życia także mogą zostać postawione przed sądem w postępowaniu o zwalczanie demoralizacji. W przypadku gdy dziecko popełni czyn karalny, którym jest przestępstwo lub wykroczenie, a jest w wieku pomiędzy 13, a 17 rokiem życia. W sytuacji, gdy dziecko ma więcej niż 17 lat odpowiada przed sądem jak dorosły, natomiast mające poniżej 13 lat odpowiada przed sądem jak w przypadku demoralizacji. W sytuacji, w której dziecko odpowiadało już wcześniej na zasadach opisanych w/w punktach i istnieje dodatkowa potrzeba wydania przez sąd orzeczenia o zakresie wykonywania wobec dziecka środków wychowawczych lub poprawczych. Kancelaria przyjmuje do prowadzenia sprawy karne nieletnich, które dotyczą demoralizacji nieletnich, popełnienia przez nieletnich czynów karalnych, a także wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych orzeczonych względem nieletnich dla których właściwy jest sąd rodzinny. Jak wynika z ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich pojęcie nieletniego obejmuje swoim zakresem trzy kategorie osób: w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji nieletnim jest osoba do 18 roku życia, przy czym dolna granica wieku nie jest określona; w sprawach o popełnienie czynu karalnego nieletnim jest osoba między 13 a 17 rokiem życia (osoba, która popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 roku życia odpowiada jak dorosły); w zakresie wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych jest osoba do ukończenia 21 lat, w stosunku do której środek ten został wcześniej orzeczony. Podstawowym uprawnieniem nieletniego jest prawo do obrony i posiadania obrońcy. Nieletni po ukończeniu 13 roku życia ma prawo samodzielnie działać w postępowaniu, tym samym powinny mu być doręczane orzeczenia, zarządzenia, zawiadomienia i odpisy pism niezależnie od doręczeń dokonywanych rodzicom. W niektórych przypadkach, gdy interesy nieletniego są sprzeczne z interesami jego rodziców (opiekunów) lub nieletniego umieszczono w schronisku dla nieletnich zachodzi konieczność reprezentowania nieletniego przez obrońcę. W takich sytuacjach nieletni może ustanowić obrońcę z wyboru lub złożyć wniosek o ustanowienie obrońcy z urzędu. Kancelaria reprezentuje nieletnich podczas wszystkich stadiów postępowania – w czynnościach realizowanych przez policję, podczas których gromadzone są dane o osobie i utrwalane są dowody oraz w postępowaniu przed sądem rodzinnym, w tym w postępowaniu odwoławczym i wykonawczym. W ramach udzielonej nieletniemu obrony Kancelaria sporządza i wnosi pisma procesowe, środki zaskarżenia, wnioski o uchylenie lub zmianę środka tymczasowego, a w postępowaniu wykonawczym wnioski o zmianę, uchylenie, odstąpienie od wykonywania środków wychowawczych (np. nadzoru kuratora), jak również o odroczenie lub udzielenie przerwy w wykonywaniu środków wychowawczych lub środka poprawczego. W ramach świadczonych usług prawnych Kancelaria reprezentuje również interesy pokrzywdzonych w postępowaniu w sprawach nieletnich. Pokrzywdzony co do zasady nie jest stroną postępowania przed sądem dla nieletnich, niemniej jednak przysługuje mu w tym postępowaniu szereg uprawnień: prawo domagania się skierowania sprawy do mediacji, prawo zaskarżenia postanowienia o umorzeniu postępowania, prawo bycia obecnym podczas rozprawy, prawo bycia zawiadomionym o wszczęciu postępowania oraz o treści orzeczenia kończącego postępowanie, prawo zgłaszania wniosków dowodowych do czasu rozpoczęcia rozprawy lub posiedzenia, prawo przeglądania i robienia odpisów z akt postępowania, z wyłączeniem wywiadów środowiskowych i opinii o nieletnim. Adwokat do spraw rodzinnych Gdańsk ⭐⭐⭐⭐⭐ Ocena 5/5 Głosów 226 Sprawy nieletnich / Kiedy nieletni odpowiada jak dorosły? Zasadą jest, że jeżeli nieletni dopuszcza się popełnienia przestępstwa przed ukończeniem 17 roku życia, stosuje się do niego środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. Zdarzają się jednak szczególne wypadki kiedy nieletni pomimo nieosiągnięcia wieku 17 lat może odpowiadać na takich samych zasadach jak dorośli. Mianowicie, jeżeli nieletni, ma ukończone 15 lat i dopuści się jednego z wymienionych niżej przestępstw, może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, jeżeli okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności jeżeli poprzednio stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się nieskuteczne. Nieletni po ukończeniu 15 roku życia może odpowiadać za następujące przestępstwa: - zamach na życie prezydenta RP (art. 134 kk); - zabójstwo (art. 148 kk); - spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 156 par. 1 albo 3 kk); - sprowadzenie niebezpieczeństwa, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób, albo mieniu w wielkich rozmiarach (art. 163 par. 1 albo 3 kk); - piractwo (prawdziwe - nie "komputerowe"); - spowodowanie katastrofy w ruchu lądowym (art. 173 par. 1 albo 3 kk); - zgwałcenie zbiorowe i ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 kk); - czynną napaść na funkcjonariusza publicznego połączoną za spowodowaniem ciężkiego uszczerbku na jego zdrowiu (art. 223 par. 2 kk); - wzięcie zakładnika (art. 252 par. 1 labo 2 kk); - rozbój (art. 280 kk). W przedstawionych wypadkach orzeczona kara nie może przekroczyć 2/3 górnej granicy kary grożącej za dane przestępstwo. W stosunku do sprawców, którzy w czasie popełnienia przestępstwa nie przekroczyli 18 roku życia nie można stosować kary dożywotniego pozbawienia wolności. W jednym z naszych ostatnich tekstów wspominaliśmy o sytuacji wezwania na przesłuchanie w charakterze świadka. Teraz skupimy się natomiast na podejrzanym, którego prawa i obowiązki wyglądają odmiennie. Przesłuchanie podejrzanego – jak wygląda? Jak wygląda przesłuchanie podejrzanego? Na początku policjant lub prokurator odczytuje treść zarzutu. Jest to opis konkretnego przestępstwa, jakiego miała się dopuścić ta osoba. Po przedstawieniu zarzutu staje się ona podejrzanym. Nabywa tym samym prawa i obowiązki przysługujące podejrzanemu – funkcjonariusze udzielają pisemnych i ustnych pouczeń w tym zakresie. Następnie pada pytanie, czy przesłuchiwany przyznaje się do popełnienia przestępstwa. Dalej przedmiotem wyjaśnień są okoliczności zdarzenia. Prawa podejrzanego podczas przesłuchania Najważniejszym prawem, jakie przysługuje podejrzanemu podczas przesłuchania, jest prawo do odmowy składania wyjaśnień lub odpowiedzi na pytanie bez podania przyczyny. Jest to tzw. prawo do milczenia (art. 175 § 1 Oznacza to, że podejrzany, odmawiając składania wyjaśnień, nie może ponieść żadnych negatywnych konsekwencji z tego powodu. Wynika to z naczelnej zasady postępowania, zgodnie z którą podejrzany i oskarżony nie mają obowiązku ani dowodzenia swojej niewinności, ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść (74 § 1 To policja i prokuratura mają znaleźć dowody na jego winę, na nich więc spoczywa ciężar dowodowy. Bez wystarczającego materiału dowodowego nie będzie możliwe skierowanie aktu oskarżenia do sądu. Domniemywa się, że podejrzany (oskarżony) jest niewinny, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu (art. 5 § 1 Co ciekawe, podejrzany ma możliwość składania fałszywych wyjaśnień i nie poniesie odpowiedzialności za przedstawianie nieprawdziwej wersji zdarzenia. Prawa podejrzanego podczas przesłuchania są więc znacznie szersze niż prawa świadka, który, poza kilkoma jasno określonymi przez prawo sytuacjami, ma obowiązek składania zeznań (art. 177 § 1 Ponadto musi odpowiadać na pytania zgodnie z prawdą, gdyż składanie fałszywych zeznań jest karalne (art. 233 § 1 Przesłuchanie podejrzanego – na co uważać? Proces przesłuchania podejrzanego może wiązać się z próbą obejścia procedury przez policję lub prokuraturę. Przykładowo: zebrano materiał dowodowy w sprawie kradzieży samochodu. Wynika z niego, że na 99% przestępstwo popełnił Marek. W takim przypadku powinno się od razu postawić mu zarzut i przesłuchać w charakterze podejrzanego (art. 313 § 1 W takim przypadku Marek mógłby po prostu odmówić składania wyjaśnień. Policjanci wpadają więc na pomysł, aby najpierw przesłuchać Marka w charakterze świadka. Wówczas będzie na nim spoczywał obowiązek składania zeznań, a także odpowiadania na pytania zgodnie z prawdą. Istnieje więc prawdopodobieństwo, że Marek, będąc pod presją, przyzna się do popełnienia przestępstwa. Należy mieć świadomość, że takie obchodzenie przepisów przez funkcjonariuszy jest niedozwolone. Zeznanie złożone przez Marka jako świadka nie będzie miało mocy dowodowej, gdy ten stanie się podejrzanym. Ponadto w literaturze prawniczej wskazuje się, że nie powinien on odpowiadać za składanie fałszywych zeznań z art. 233 §1a Wezwanie na przesłuchanie w charakterze podejrzanego – co robić? Bardzo często dostajemy telefony z pytaniami: „Mój syn jest wezwany na podejrzanego! Mój mąż jest wezwany na podejrzanego! Co robić?”. Rozumiemy, że taka sytuacja jest niezwykle stresująca – najważniejsze jest jednak to, aby zachować spokój. Samo wezwanie na przesłuchanie w charakterze podejrzanego nie oznacza jeszcze przecież wyroku. Warto jednak zabezpieczyć się przed sytuacją, w której postępowanie może przebiegać w sposób niezgodny z procedurami lub działający na szkodę podejrzanego. Osoba obawiająca się, że ona lub osoba jej bliska może zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej, powinna zapewnić sobie pomoc profesjonalnego adwokata. Jego zadaniem będzie dbanie o to, aby organy postępowania karnego działały zgodnie z procedurą. Jeśli znalazłeś się w takiej sytuacji, nie wpadaj w panikę – skontaktuj się z naszą kancelarią, a natychmiast udzielimy Ci profesjonalnej pomocy.

kiedy nieletni odpowiada jak dorosły